Bazylika Åšw Jana na Lateranie

 

(San Giovanni in Laterano)

 

W czasach starożytnych teren ten należał do rodziny Lateranów i tutaj znajdował się ich pałac. W sąsiedztwie pałacu znajdowały się koszary Gwardii Cesarskiej. Kiedy w 312 r. w walce przy Moście Mulwijskim Gwardia stanęła po stronie Maksencjusza - Cesarz Konstantyn Wielki kazał zrównać koszary z ziemią, a w ich miejsce ufundował kościół, jako katedrę Rzymu i wraz z pałacem laterańskim podarował go papieżom.

 

W 1308 roku pożar poważnie uszkodził bazylikę. Kiedy w 1377 roku po długiej nieobecności w Rzymie papieże powrócili z Awinionu, miasto było wyludnione, a ograbione kościoły w ruinie. W ciągu kolejnych lat bazylika została odbudowana, ale papieże nie powrócili już do pałacu na Lateranie, a przenieśli swą rezydencję do Watykanu.

 

 

W XVII i XVIII wieku zostało poczynionych wiele prac renowacyjnych, które definitywnie zmieniły fasadę i wystrój kościoła.
Wnętrze ogromnej nawy głównej zwraca uwagę przepiękną posadzką, złoconym kasetonowym sufitem oraz posągami 12 Apostołów Borominiego, a w absydzie XIII-wieczna złocona piękna mozaika.

 

Ponad ołtarzem znajduje się baldachim, nad którym osłonięte kratą przechowywane są relikwiarze z czaszkami św. Piotra i św. Pawła.

 

W Bazylice do 1870 roku koronowani byli papieże. 

 W północno-zachodnim rogu kościoła znajduje się starożytne baptysterium, które przetrwało do dziś w swej oryginalnej formie. Warto też zobaczyć niewielki wirydarz z krużgankami z XIII wieku.

 

Z Bazyliką sąsiaduje Pałac Laterański, który do 1304 roku był rezydencją papieską.